VANDAAG MAKEN WE KENNIS MET DE SPELBEGELEIDING
Ik ben vandaag op de afsluitdag van de jeugd. Officieel moet ik het trouwens de “Junioren Clubdag” noemen, zo is mij verteld. Ik kijk mijn ogen uit. Over twee velden verdeeld lopen er honderden vrolijke kinderen rond, vrijwel allemaal gehuld in een shirt van hun op één na favoriete sportclub. De Grashoekse shirts kunnen voor dit soort gelegenheden niet worden gebruikt, vandaar.... Die worden na de wedstrijd namelijk terug in de tas gedaan om door één van de ouders te worden gewassen.
Als ik goed kijk zie ik dat er tientallen groepjes rondlopen, allemaal bestaande uit 6 à 7 jongens en meisjes van ongeveer dezelfde leeftijd. Bij de jongere teams loopt steeds een begeleider mee. Maar ook bij ieder spel staat een begeleider. Waar háálen ze die allemaal vandaan? Alsof ze, bij wijze van spreken, een blik vrijwilligers hebben opengetrokken. Ik schiet gewoon maar even iemand aan, één van de vele enthousiaste dames...
"Je hebt geluk, we hebben net pauze en de kinderen zitten aan de limonade. Wil jij koffie?" Ze knikt met haar hoofd richting de tent die bijna tegen de kantine is aangebouwd. Langzaam lopen wij ook die kant op. Onder een comfortabel zonnetje, omringd door gekwetter van vrolijke kinderen. "Lekker hè?", zei ze, onderwijl haar rennende groepje niet uit het oog verliezend, "prima uit te houden zo, haha!".
Al snel kwam ik erachter dat deze vrolijke dame vanuit de volleybalvereniging was gevraagd om een groepje kinderen te begeleiden. Huh, de volleybal? Op de Peelrand? Moet niet gekker worden!
"Jazeker, deze dag is een samenwerking tussen de jeugdafdelingen van de voetbalclub en de volleybalclub. Nou, dan heb je bijna de hele jeugd van Grashoek hier op het veld! En zelfs een groep uit Koningslust, van de combiteams. Voor mij is het extra leuk omdat ik kinderen heb die voetballen en kinderen die volleyen. Ze hebben zoveel begeleiding nodig op zo'n dag, bij alle spellen en bij alle groepjes. Het is logisch dat je je dan als ouder aanmeldt. Wacht, ik moet rennen!"
En weg was ze, hup naar de kids. Dat kopje koffie hou ik misschien nog wel te goed...
