Toch niet helemaal kansloos

Beste Lezer, 

Op een mooie zonnige zondag ochtend 23 februari, verzammelde de mannen van het derde elftal zich in de kantine rond kwart voor 10. Onder het genot van een bakkie koffie waren de meeste in staat hun slaapzand uit de ogen te wrijven. 

Als een lage middenmoter mochten wij ssVOS7 de nummer twee van onze competitie welkom heten op sportpark de Peelrand. 

Onze vorige confrontatie was met een 4-1 nederlaag niet al te best voor ons afgelopen. 

Nu ook deze week wij de nodige spelers missen was er ook weinig vertrouwen in de spelersgroep dat we deze week enkele puntjes konden behalen. 

De technische staf was deze week weer op volle sterkte. De aquamanager nam zijn stagair weer onder zijn hoede en het nodige vlaggenwerk mocht Huub weer verzorgen. 

Onder de spelers was er helaas geen verbetering, zo was onze kleine rooie creativeling er van overtuigd dat zijn knie tig jaar ouders is dan het in werkelijkheid is, Lange Leon had verplichte vaderschapsverlof, Capitanos Edbewind heeft nog wat kwetsuren zijn broer Jappie is nog naar verre oorden en onze zwarte parel was in Amsterdam zijn club aan het moedigen.

Zo waren wij genoodzaakt versterking in te roepen, dit werd ingevuld door ex prins Paultje Pook van de veteranen. 
Ook onze goalgetter Frankie T wist van geen ophouden en had lak aan zijn blessures en melde zich tijdens de warming-up. 

De warming up duurde deze keer niet al te lang. Doordat Samson op het einde foetelde tijdens het groepssprintje beval Mollie dat we met zijn alle nog 1 sprintje mochten doen zodat Samson toch de nodige meters haalde. 

We begavon ons weer naar de catacomben en daar kregen we de opstelling te horen. 
Normaal speelt de derde mannschaft 4-3-3 maar de technishce staf had besloten deze ochtend eens 4-4-2 uit te proberen. 

We begaven ons naar het strijdtoneel, waar een flinke dwarswind overheen stond. 

Na het fluitsignaal starte de Mannschaft goed, we wilde voor elkaar werken en er was vechtlust te zien. Hoewel de eerste kansjes voor VOS waren werden we niet gelijk uit het veld geslagen. 

Het was nog een beetje onwennig voetballen dit nieuwe systeem maar we stonden ons mannetje. Wexie en Sprenkel waren de spielmachers op het middenveld. Dit ging ze goed af en de spitsen werden regelmatig naar voren gestuurd. Hier ontstonden echter nog niet echt kansen uit, de eindpaas kwam vaak niet aan. Ook VOS kreeg de nodige kansjes maar deze gingen ook naast het doel. 

Uit het niets bolde het netje achter de doelman van ssVOS, ex Prins Pook schoot de bal van zo'n dertig meter bijna vanuit stand recht op de keeper af. Deze grabbelde erlangs en werd ook bekend met het fenomeen 'gewielied'. De één - nul voor svGrashoek. 

Hierdoor groeie ons vertrouwen, wat capitein Mollie al voor de wedstrijd predikte; 'als we ze neet loatte balle kinne we hei goat wat hale'

Toch was de voorsprong niet van lange duur, door weinig beweging op het middenveld en voorin wist Mollie niet wat hij met de bal aanmoest en gaf een slechte paas richting voren. Deze werd opgepikt door een VOS speler en kon zo naar ons doel hobbelen. Hier kon onze sluitpost ook geen antwoord op geven. De één - één was een feit. 

Er kwamen nog enkele kansjes op biede helften maar deze werden niet benut. Mini kreeg nog een een uitgelezen kans na een mooie dwarspaas van Slipper om nog een voorsprong te pakken voor de rust. Hij liet echter enkel het zijnetje bollen, maar niet aan de juiste zijde. 

Snel genoeg volgde het rust signaal. 

In de catacombe groeie ons zelfvertrouwen door de gelijke stand en een inspirerende speech van Piet van Gaal. 

Zonder veranderingen begaf het team zich weer richting het strijdtoneel. 

Na het fluitsignaal begon de Derde mannschaft slap aan de tweede helft. Vos starte op alle fronten wat feller. Hierop had het Grashoekse elftal niet direct een antwoord op. 

Na een schot over de grond recht op Wielie af schoot deze tussen zijn handen en benen door. En wielie liet weer eens zien waarom het begrip 'gewielied' bestaansrecht heeft. 1-2. 

Dit was een mentale tik voor de derde mannschaft. 

Langs de lijn voerde men enkele weizigingen door, zo werd Frankie T er voor Mini ingebracht, Tommie T voor Samson en PJ Lus voor Slipper. 

Zo volgde de 1-3 hierop ook vrij snel, onze meestal balvast spielmacher verloor in eigen zestien na wat gepingel de bal. Dit werd dan ook gelijk afgestraft. 

De 1-4 die daarop weer snel volgde was een foutje in de communicatie in de verdediging waardoor een dekkingsfout ontstond, de tegenstander kon zo vrij aannemen in de zestien en PAF hij lag er weer in. 

Bij de vijfde tegengoal werd de Mannschaft gewoon kapot gespeeld. Tikkie takkie van de toch wel oudere tegenstander werd sv Grashoek 3 te veel. 

Het was een gespeelde wedstrijd en de spelers gingen maar wat doen. Iedereen voetbalde een beetje uit positie. Toch stond dit wel aan de basis voor de tweede goal aan Grashoekse zijde. Na wat druk voorin wist de toch altijd scorende Frankie T het weer waar te maken. 2-5. 

Niet veel later was het onze laatste man Mollie die actief zich voorin liet zien trefzeker met een pegel. 3-5 met nog 10 minuten op de teller. Dit gaf weer wat hoop en ssVOS werd terug gedrongen ver op eigen helft. Hun verdediging bestond nu nog vooral op het wegperen van de bal. 

Mollie die nu vooral voorin actief was liet Kruisingberg en R.Hansen achterin 1 op 1 voetballen. Hieruit ontstond ook de laatste treffer van de wedstrijd, na een inschattings foutje op weer een lange bal kon een VOS speler Wielie weer passeren. 

Al met al een doelpunt rijke wedstrijd, niet geheel kansloos voor de derde mannschaft maar in twintig minuten hebben ze het toch weggegeven. Toch zullen ze er met een goed gevoel op terug kunnen kijken. 

Gegroet,
 

Tiepmiep.