Kick and rush in Tegelen

Ondanks de 0-6 overwinning waren de meeste spelers niet in een hoera-stemming na afloop van deze wedstrijd. Was het vanwege de eerste gure dag sinds maaaanden dat het allemaal niet zo liep als afgesproken? Wie zal het zeggen?

Er werd redelijk plichtmatig gespeeld. Hoewel er flink werd gestreden ontbrak de passie en het samenspel. De 0-6 is dan ook geen juiste afspiegeling van de krachtsverhoudingen vandaag.

Het was deze zaterdag niet nodig om leentjebuur te spelen bij de JO17. Ons team was helemaal compleet. Ook Tjerk was er bij. Helemaal gaar vanwege de 17 uur durende busrit uit Barcelona, natuurlijk, maar hij was er wel! Goed gedaan, gewoon vanavond bijslapen!

De eerste helft hadden we de stevige wind op de kop. Dat is beter dan de wind in de rug omdat je, mits je de bal laag houdt, veel meer controle over het spel hebt. Dat we de tegenstander ten onrechte hoger hadden ingeschat was al duidelijk binnen de eerste minuten. Hier zouden we geen punten morsen. Toch was het Sportclub Irene die de eerste serieuze kans kreeg. De spits maaide echter over de bal heen. Later die wedstrijd zal hij daar nog wel eens aan terug hebben gedacht, want het was de enige serieuze kans voor de thuisploeg.
De openingsgoal kwam na 10 minuten voetballen van de voet van Harmen. Hij wist zich los te maken van zijn verdediger en, alleen voor de keeper, de bal tegen het net te schuiven.

Zes minuten later vroeg, en kreeg, Vinnie de bal links op het middenveld en gaf een punter die Harmen in de loop wist mee te nemen. Het lukte de rood-witte defensie niet meer om de spits te achterhalen en de keeper stond machteloos tegenover het bekeken schuivertje in de rechterhoek.
De druk bleef hoog, maar de afspraken over het combineren, ruimte zoeken en opbouwen kwamen niet uit de verf. Het spel was te gehaast om mooi te zijn. Dit kick and rushvoetbal moet je toepassen als noodgreep, als je voetballend niet aan de overkant kunt komen. Maar nu compleet onnodig.

Na 26 minuten behield Job in een wirwar van spelers goed zicht op de bal en draaide zich vrij voor de keeper. De afronding, vanaf de rand van het doelgebied, was niet meer dan een formaliteit. Vijf minuten later werd de wedstrijd definitief beslist door een diepe bal van Niek op broer Harmen, die daarmee weer vrij voor de keeper stond en droog afrondde. De ruststand: 0-4.

Na de thee werd er wat geschoven met de invulling van de posities. De opdracht om ruimte te creëren en te benutten bleef onverminderd van kracht. En werd, eerlijk gezegd, ook wat beter uitgevoerd.
Door de nieuwe opstelling kreeg de thuisploeg ook wat meer ruimte en zelfs de spirit terug om er weer een wedstrijd van te maken. Het ging zowaar even gelijk op. Wat we ook zagen was dat er in de eerste 25 minuten door geen der teams een doelrijpe kans kon worden ontwikkeld. Pas na de keuze om midmid Vinnie in de spits te zetten en spits Niek op de meer spelverdelende positie daar vlak achter, kwam er weer venijn in de aanval van Koningslust/Grashoek. Nog een kwartier te gaan, zou die extra goal nog vallen?

Gelukkig wel. Zelfs twee. Eerst van Wouter, die een voorzet van Vinnie netjes afmaakte. De 0-6 viel vlak erna, toen Vinnie zelf de kans kreeg om op goal te schieten. Prima gedaan.

Het laatste wapenfeit van enige betekenis was de vrije trap van Kris. Helaas ging deze nogal ruim over...
Komende woensdag volgt dan eindelijk de beslissende bekerwedstrijd in en tegen Helden!